TEŞHİS YAPILMADAN KARAR VERİLMESİ - USULSÜZ TEBLİGAT
yuksekkaya October 16, 2022
2. Ceza Dairesi 2021/9525 E. , 2022/75 K.
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 35/2. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için, daha önce aynı adrese Kanun'un gösterdiği usullere uygun bir tebligat yapılmış olması ve muhatabın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin de tespit edilememesinin gerektiği, aksi halde aynı Kanun'un 35. maddesine göre tebligat yapılmasının mümkün olmadığı, sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın, sanığın sorgusu sırasında mahkemeye bildirdiği adresine gönderildiği, tebliğ edilemeden tebligat evrakının mahkemeye iade edildiği, bunun üzerine mahkemece daha önce Kanun'un gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmamış adresine aynı Kanun'un 35. maddesine göre yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğu, yine dosya kapsamında ve UYAP üzerinden yapılan incelemede, sanığın cezaevinde bulunduğu dönemde gerekçeli kararın kendisine tebliğ edildiğini gösterir bir belgeye rastlanılmadığının anlaşılması karşısında, sanığın öğrenme üzerine verdiği 10/06/2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Müştekinin suç tarihinde iş yeri yemekhanesinde bulunduğu sırada sanığın kendisinden bir görüşme yapmak bahanesiyle telefonunu istediğini, vermiş olduğu telefonu sanığın geri getirmediğini belirtmesi; sanığın aşamalardaki savunmasında, kendisinin bahse konu iş yerinde hiç çalışmadığını, müştekiyi de tanımadığını, nüfus cüzdanını kaybettiğini ve kullanılmış olabileceğini beyan etmesi; sanık tarafından suça konu cep telefonunun satıldığı iddia olunan ve hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan beraat kararı verilen ...’ın dosyada bulunan ve altında sanığın yazısı, imzası, satış tarihi, cep telefonunun IMEI numarası ve sanığın telefon numarasının olduğu nüfus cüzdanı fotokopisini ibraz etmesi karşısında; müşteki ... ve tanık ...’ın duruşmaya getirilerek veya SEGBİS vasıtasıyla sanıkla yüzleştirilmelerinin sağlanması, mümkün olmadığı takdirde sanığın teşhise elverişli güncel fotoğraflarının temin edilerek müştekiye ve tanığa gösterilerek müştekiye telefonu kendisinden görüşme yapmak bahanesiyle alan kişinin, tanığa da kendisine cep telefonunu satan kişinin sanık olup olmadığının sorularak ve tanık İlhan’ın ibraz ettiği belge üzerindeki yazı ve imzaların sanığın el ürünü olup olmadığı yönünde bir tespitin yaptırılmaması karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenebilmesi ve sanıktan alınacak imza ve yazı örnekleriyle, resmi kurumlardan suç tarihinden önceki imza, yazı ve rakam örnekleri getirtilip söz konusu belge üzerindeki yazı ve imzanın sanığın eli ürünü olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılarak ve sanığın nüfus cüzdanını kaybettiği hususunda herhangi bir müracatının olup olmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumun tayin ve takdir edilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre;
Sanığın suça konu cep telefonunu müştekiden aldığı yerin iş yeri yemekhanesi olduğunun anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 10/01/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi